ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ
ΛΥΓΜΩΝ
του Πέτρου Κυρίμη
Δραματουργική
επεξεργασία/ σκηνοθεσία
Μαρία Καραβία
Ένα έργο, ενάντια στη βία κατά των γυναικών.
Σε πρώτη πανελλήνια
παρουσίαση στην Καβάλα, από τη Θεάτρου Ανάβασις
στις 8-9 και 10
Ιουνίου, στο Δημοτικό Θέατρο Καβάλας, ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ.
Ενταντικές οι πρόβες για την Μαρία Καραβία και τους συνεργάτες και
συντελεστές της παράστασης για το έργο του Πέτρου Κυρίμη βασισμένο στο βιβλίο
του, Κύριε των Λυγμών, με το τόσο επίκαιρο και διαχρονικό θέμα, την βία κατά των γυναικών,
Πρωταγωνιστούν
Μαρία Καραβία,
Βάσω Ζήσου, Βασίλης Λειβαδίτης, Εύη Κορώνη, Δημήτρης Χατζόπουλος, Αναστασία Καλεάδου.
Επιμέλεια σκηνικά: Νένα Ποταμίδου. Επιμέλεια κοστουμιών: Σταυρούλα
Γκουλούση. Επιμέλεια μουσικής/τσέλο: Βάσω Ζήσου. Μακιγιάζ: Μαρία Αγγελίδου.
Κομμώσεις: Jean Pierre. Σχεδιασμός φώτων: Σαράντης Μιντζιρίκης. Φωτογραφίες:
Μάκης Μακρής, Μυρτώ Κωνσταντινίδου.
Πληροφορίες: Τηλ. 6976879029 email:kavala@theatrou-anavassis.com
Είσοδος: 10,- Ευρώ και 5,- Ευρώ, για
ανέργους και φοιτητές.
Το έργο είναι ακατάλληλο για ηλικίες μέχρι 15 ετών
Ένα έργο που χρειάζεται τόλμη και δύναμη, ανεβαίνει όχι στο θεατρικό κέντρο
την Αθήνα, αλλά στην Περιφέρεια της Αν. Μακεδονίας, την Καβάλα, και ελπίζει πως θα
έχει μια πλατύτερη πορεία στον ελληνικό χώρο.
Η δράση του ξεκινά από τον τελευταίο
χρόνο της γερμανικής κατοχής, όταν
οι σύμμαχοι βομβαρδίζουν το λιμάνι του Πειραιά και καράβια με τα αμπάρια
γεμάτα δυναμίτη ανατινάζονται στον αέρα. Φωτιά και καπνοί γεμίζουν τους δρόμους
στο λιμάνι… Σε κάποιο στενό, μια γυναίκα γεννάει κατάμονη στη μέση του δρόμου, κάτω
από βροχή σίδερα και λαμαρίνες…
Ένα έργο, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συναντώνται και
εναλλάσσονται εξακολουθητικά, χορεύοντας έναν τρελό χορό στα απόκρυφα του
μυαλού της ηρωίδας χωρίς έλεγχο, χωρίς
λογική μα με απόλυτη ακρίβεια και αλήθεια.
Πόσες φορές ένα γεγονός, μια μοιραία στιγμή, αλλάζουν τη ροή της ζωής μας,
την κομματιάζουν, την ανατρέπουν και μένουμε στο τέλος, με ένα αιωρούμενο γιατί!
Το άδικο που πλημμυρίζει την ψυχή μας, γίνεται πόνος, κύμα οργής και
εκδίκησης των αίτιων που ανέτρεψαν τη ζωή μας και…
…να
γινότανε λέει ένας χαλασμός κι η γη να αναποδογύριζε, τα πάνω κάτω, όπως μια
κλεψύδρα που μετράει το χρόνο και πάλι από την αρχή και μετά από εκατομμύρια
χρόνια με όλη αυτή την επίγνωση να ξαναζήσουμε.
Αθώοι
από κάθε ενοχή κι από τόσο άδικο…
Εμείς
οι Άγγελοι των λυγμών! Εμείς οι Άγγελοι της ζωής!
Λέει η ηρωίδα του έργου.
Υπέροχη η θεματολογία από το έργο του Πέτρου Κυρίμη, που βασίστηκε στο
βιβλίο του που εκδόθηκε το 2008, και που ο Τύπος υποδέχτηκε ως εξής:
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», 29.08.2008 Γράφουν: ο
ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
Θρηνητικό και θρηνώδες το έβδομο βιβλίο του συγγραφέα, ο
οποίος σήμερα αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Ιδού πώς προαναγγέλλει
τι θα ακολουθήσει στο νέο του μυθιστόρημα: «Ελάτε, φίλοι μου ακριβοί και
μάρτυρες της ιστορίας, όντα ανθρώπινα, γνωστά και άγνωστα, κάτοικοι του χώρου
και του χρόνου. Ελάτε και ιστορήστε μου τις θλίψεις τις ανείπωτες, τις δικές
σας και των άλλων». Το παρελθόν, το παρελθόν και το μέλλον συναντώνται
εξακολουθητικά, γιατί η στιγμή διεκδικεί τα πρωτεία, αυτή που συμπυκνώνει τον χρόνο
τον παρελθόντα - παρόντα - μέλλοντα. Η ζωή από τα ίδια τα υλικά ζωή ξαναδίνει
σ' αυτούς που ζωντανοί θάφτηκαν.
εφημερίδα
«ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», 20.07.2008
της Τίνας Μανδηλαρά
Ο
συγγραφέας της νοσταλγίας
Ο Πέτρος Κυρίμης θυμάται και θυμάται έντονα. Μέσα από
εικόνες, λέξεις και μεταφορές μεταστοιχειώνει την καθημερινότητα σε ένα λυρικό
ποίημα και το μετατρέπει σε απόλυτη μυθοπλαστική πραγματικότητα. Το παρελθόν
για τον Πέτρο Κυρίμη δεν είναι ποτέ παρελθόν, αλλά εικόνα από το μέλλον: Η
Ελλάδα με τα γιασεμιά, τη φτώχεια αλλά και τα οριακά συναισθήματα, τα πάθη και
τις δικές της αλήθειες είναι παρούσα στα βιβλία του ως συνεχής οδοδείκτης. Και
η Ελλάδα γίνεται έτσι ένας τόπος, ο οποίος ελπίζει και απελπίζεται αλλά που δεν
παύει να διεκδικεί την ένταση και το πάθος. Τα συναισθήματα είναι κυρίαρχα στα
μυθιστορήματα του Πέτρου Κυρίμη και αναφέρονται άμεσα στις πραγματικές όψεις
της ζωής που καμία σχέση δεν έχουν με λάιφ στάιλ και γρήγορα αμάξια της
σημερινής εποχής. Θα έλεγες ότι ενίοτε οι περιγραφές του συγγραφέα κρύβουν μια
αθωότητα, μια γοητευτική αφέλεια για οτιδήποτε μας στοιχειώνει και μας αφορά
όχι ως παρελθόν αλλά ως διδαχή για το μέλλον.
... Άλλωστε, ακόμη και μέσα από την τραγικότητα – γιατί
πάντα τα βιβλία του Κυρίμη κρύβουν μια γλυκιά μελαγχολία – πάντοτε ανιχνεύει
κανείς έναν όμορφο λυρισμό ο οποίος λειτουργεί σχεδόν σαν παρηγοριά για τον
αναγνώστη. Και πανταχού παρών ο αφηγητής ο οποίος με το τρικ της ανάδρομης
αφήγησης παρακολουθεί την ιστορία σε όλες της τις πτυχές: «Εγώ ο χρόνος,
γυρνάω σαν ένας μεγάλος, θεόρατος τροχός
και παίρνω μαζί μου ότι υπάρχει απάνω του και οι μοίρες πίσω μου με κυνηγούν,
διεκδικώντας αυτό που νομίζουν ότι τους ανήκει, πότε παρακαλώντας και πότε
φοβερίζοντας». (...).
Εγώ ο χρόνος. Αθώος, αθώος και ένοχος.
